In juni 2000 vroeg ik me af of de wereld op zijn kop stond.
- Meisjes liepen geduffeld in dikke truien en regenjassen in plaats van luchtig gekleed op weg naar het strand.
- Ik werd geconfronteerd met het geluid van aanslaande verwarmingsketels in te kille huizen in plaats van de geur van barbecues in zwoele tuinen.
- Ik las over iemand die de gevangenis in moest omdat hij een inbreker het huis uit joeg.
- En dan het Nederlands elftal. De vraag was niet of ze zouden winnen tegen een voetbaldwerg maar met hoeveel. De tienermiljonairs presteerden het te verliezen.
Maar met temperaturen die op bepaalde dagen lager waren dan met kerstmis was het dus vooral het weer dat de boel op zijn kop zette.
En als hartje zomer de ene depressie de andere op de hielen zit is dat slecht voor verkopers van zomerkleding en frisdrank, voor ijs- en andere boeren, voor het toerisme en... voor ons, duivenliefhebbers.

DEPRESSIE

Depressies zijn gebieden van lage druk die voor slecht weer zorgen.
Maar het zijn ook gevoelens van neerslachtigheid. In duivensport heeft het ene vaak het andere tot gevolg want wat werd er gesakkerd op dat 'vervloekte weer'. 
- Geen kans om de jongen op te leren.
- Weduwnaars die maar niet in vorm wilden komen.
- En vooral gejammer over onverantwoorde lossingen. Volgens de liefhebbers!  Want misnoegde mensen die slechte vluchten toeschrijven aan de lossers zijn van oudsher een vertrouwd beeld in onze sport,
'Ze hadden nooit mogen lossen, ze hadden moeten lossen, ze hebben te vroeg gelost, te laat gelost' kortom de lossers hebben het vaak gedaan als het niet goed gaat. Op een enkele uitzondering na neem ik het voor die mensen op en over het weer zou ik ook zeuren als ik wist dat het zou helpen.
Of misschien ook niet.
Want elk weekend fraai weer zou de ondergang van onze sport betekenen. Te weinig liefhebbers en steeds dezelfde zouden te veel winnen.
Dus heeft minder goed weer iets positiefs: Iedereen pakt! 
De kloof tussen de kampioenen en de rest die toch al bedenkelijke vormen aanneemt wordt minder groot.

RESPECT

Lossingverantwoordelijken zijn veelal idealisten die onbaatzuchtig ondankbaar werk doen op ongelukkige tijden.
En die beseffen ook dat niemand gebaat is bij slechte vluchten.
Het weekend dat volgt zullen er immers minder duiven zijn en dat kost geld. Ik zou zo’n baan niet graag hebben. 
Ben ooit naar Duffel geweest toen onze duiven daar zouden worden gelost. Toen ik er aankwam zaten ‘de lossers’ in hun trucks.
Ze doodden de tijd met lezen, een sigaretje roken en wachten.
Wachten op opklaringen die aangekondigd waren maar niet kwamen.
Ik stond daar met duiven om die 'onder de hoop te gooien' en heb het tien minuten volgehouden. Toen 'ben ik afgebold'. 
Natuurlijk maken lossers fouten maar ze bij al wat mis loopt met kritiek overladen hoort niet. Zoals gezegd word je oordeel ook beïnvloed door de eigen prestaties. 
Speelde je goed dan ben je mild, speelde je slecht en verloor je duiven dan zoek je een schuldige.

Wel of niet lossen heeft te maken met de wil van de liefhebber, die wil vliegen, 
met informatie over het weer op de vlieglijn, met diervriendelijkheid zonder over sentimenteel te worden en... met geluk!

Want laten we wel wezen. Als je in een klimaat als het onze moet wachten tot heel de vlieglijn goed is loop je het risico dat het slecht is als de duiven onderweg zijn of dat wel erg veel vluchten niet door kunnen gaan.

PRAKTIJK

Mijn idee over lossen is dat zo vroeg mogelijk te doen als het weer het toe laat.
Dan moet je geen tijd verloren laten gaan maar profiteren.
De regels die worden gehanteerd, niet lossen voor of na een bepaald uur, vind ik fout. 
Als helder warm weer wordt voorspeld moet je niet wachten tot 8 uur. En verder kunnen duiven er van een vluchtje van pakweg 150 kilometer nog best om 17.00 uur uit in de maanden juni en juli.
Als je kunt spelen doen!
Ik zal nooit vergeten dat een Brabantse Afdeling al om 14.00 uur het lossen uitstelde tot de volgende dag voor een 150-kilometervluchtje.
Een uur later was over heel de vlieglijn geen vuiltje meer aan de lucht.
De Belgische buren losten alsnog in Quievrain en de vlucht verliep perfect.
De volgende dag was het weer helemaal slecht en kon niet worden gelost.
Omdat de berichtgeving op teletekst nog niet was als nu werden de liefhebbers (en hun gezinnen!) ook nog eens een hele dag in het ongewisse gelaten.
Zulke zaken kost liefhebbers. Want lossers die losers zijn bestaan natuurlijk. Meestal zijn dat lui die zelf niet met duiven spelen.
In een lossingcommissie zouden meer echte liefhebbers moeten zitten, mensen met ervaring. Die zullen minder stommiteiten begaan.

TELEURSTELLING

Niet lossen als het wel had gekund veroorzaakt misschien nog meer onvrede dan lossen bij twijfelachtig weer met een moeizame vlucht als gevolg.
De liefhebbers zijn heel de week in de weer hun duiven 'op punt te brengen' en de teleurstelling is enorm als er niet gespeeld wordt terwijl het best had gekund.

Verder leert de praktijk dat een goed vertrek van enorm belang is. Als duiven eenmaal 'op koers liggen' gaan ze meestal door.

Soms komen duiven aan in stromende regen terwijl de concoursen toch goed verlopen. Omdat duiven die op koers liggen zich amper storen aan (wat) regen.
Als er beweging in de lucht zit is regen zelden reden tot een slecht verloop.
Alleen vliegen als het niet regent is wat te simpel gedacht. Ik leer mijn jongen, als die enige ervaring hebben, ook op als er buien zijn. Geen enkel probleem.
Wat vluchten slecht doet verlopen is vaak ondefinieerbaar.
Een beetje liefhebber ziet dat aan de lucht.
Vreemde wolkenkoppen waarin geen beweging zit, doelloos heen en weer vliegen van duiven, vogels die niet fluiten.
'Er zit iets in de lucht' zeggen ze hier.
Wat dat 'iets' is weten ze niet, ik trouwens evenmin, maar het is er wel.
Het is op die dagen dat meer ervaren liefhebbers hun jongen niet opleren.
Ik durf mijn jongen dus opleren bij regen maar er zijn ook dagen dat ik ze amper los durf laten als het niet regent.
Het zijn die dagen dat ik later hoor hoeveel duiven van het hok verloren gingen.
Dat is dus om een depressie van te krijgen.
En inversies dan? Ik geloof daar niet (meer) in.

GEZOND

Verder zal je bij jezelf te rade moeten gaan als je veel duiven verliest en anderen niet.
Dan moet je je afvragen of je duiven wel gezond zijn in plaats van de oorzaak elders te zoeken. Ik heb ook meegemaakt dat mijn duiven in mei geen steek oriënteerden.
Ik hoefde ze niet eens op te leren want zelfs vijf maanden oude duiven liepen in eigen dorp een ander hok in.
Ik heb er enkele flesjes Neo Cortef aan gewaagd (toen mocht dat nog) en was snel van het probleem af.
Aan Neo Cortef bewaar ik trouwens een slechte herinnering.
Ik gaf dat ooit aan een sportgenoot wiens jongen natte ogen hadden.
Wat later zag ik hem weer. 'Niets waard dat spul' verweet hij me. 
Maar wat had hij gedaan of beter NIET gedaan?
Dat flesje geschud. Op de bodem ligt immers bezinksel en dat dient duchtig gemengd te worden. Neo Cortef mag dus niet meer en daarom adviseer ik een bezoek aan de dierenarts als jij veel jongen verliest en sportgenoten geen.

TOT SLOT

Van dat jaar met zulk slecht weer herinner ik me een bericht in een Belgische krant. 
'Zeer slecht weer met toch zeer vlotte aankomsten' las ik en de beslissing om vroeg te lossen werd geprezen. Het betrof een eendaagse fondvlucht.
Maar wat las ik ook? 'De concoursduur wordt geschat op twee uur.'  
In Nederland kon je lezen dat op dezelfde dag van dezelfde afstand de concoursen erg slecht verliepen want de prijzen waren pas na een uur verdiend.
Zijn de normen in Nederland vooral op de fond zo anders (geworden) vraag je je af.

A.S.

Alle stukken gepubliceerd door Duiven.net in de rubriek ""A.S. Vertelt" mogen niet vermenigvuldigd worden.
© Ad Schaerlaeckens