Zware kost misschien
Zelden kende ik zo veel problemen met de duiven als dat najaar. Voor sommige vrienden was dat merkwaardig. Want hoe denken die? Dat ik van nature gezonde duiven heb of in ieder geval 'iets' om duiven gezond te houden. Dat ik meer weet dan zij. Niets van dat alles echter. Ook bij mij kan het noodlot toeslaan. Half oktober merkte ik al dat er iets mis was. Goed mis zelfs. Zo mis dat ik niet wist waar ik het zoeken moest. Bij welke dierenarts dus.

'ALLES'
'Adeno' wist de eerste. Dat kon. Er waren duiven gestorven. Zo maar van de ene dag op de andere. Maar ik vermoedde dat er meer aan de hand was. Er werd opgetreden, voor zover dat tegen adeno mogelijk is, en toen bleek dat er inderdaad meer was. De duiven zaten nog niet lekker. Ik naar een andere dierenarts. Die concludeerde paratyphus. Daaraan had ik ook gedacht. Vooral omdat ik dit jaar verzuimd had te enten en ooit paratyphus op het hok had. De duiven tegen pararythus behandeld, ze verbeterden, maar weer niet helemaal. De derde dierenarts woonde het verste maar die bleek (in mijn geval) de beste. Die constateerde zowat alle mogelijke kwalen die duiven kunnen belagen: Nog niet vrij van Paratyphus. Nog wat adeno maar ook strepto-coccen en... ze 'barstten' van coccidiose.

NIET RAAR
Dat laatste vond ik vreemd. Coccidiose hadden de duiven niet meer gehad sinds ik lang geleden opgehouden was daartegen te kuren... De dierenarts echter vond het niet zo vreemd. Hij:'Dat je nooit last van coccidiose had bevreemd me niets. Dat mag in duivensport geen echt probleem zijn.

Duiven krijgen pas met coccidiose te maken in een slecht milieu of als ze om welke reden dan ook sterk verzwakt zijn.'

En hij voegde er aan toe: 'Goed gespeeld zeker?' 'Enorm' zei ik. De dierenarts weer: 'Zo iets zie je vaker. Als duiven bloedvorm hebben worden ze gespeeld. Te veel soms en het dal waarin ze nadien kunnen belanden kan heel diep zijn. Her en der duiven bijhalen is ook niet zonder gevaar.
Elke kolonie heeft zijn problemen. Paratyphus bij de een, wormen bij de ander en bij een derde zijn het de koppen.' Veel goede spelers halen bij, maar met de duiven haal je problemen allerhande in huis als je wat pech hebt. Er is geen natuurlijk biologisch evenwicht op je hok.' Tot zo ver de man in de witte jas. Ik kreeg een pak medicijnen mee om niet goed van te worden.

PRIMA
En het moet gezegd, de medicatie werkte. De duiven knapten op maar... we waren nog niet uit het dal. Het was half november en met kerstmis had ik een vakantie gepland. Dan wilde ik de duiven ook met eieren hebben en daarom stond de koppeldatum al vast. Bij elkaar die handel. Ik moest weg. En daarmee maakte ik een cruciale fout. Vanaf het moment van koppelen kreeg ik al twijfels over de afloop want de duiven waren niet gereed. Ik handelde tegen beter weten in. Tegen het advies dat ik zelf pleeg te geven nooit duiven bijeen te zetten die niet 100 procent zijn en de kweek werd waarom ik gevraagd had: Een fiasco!

ZINLOOS
Een kennis had het gebeuren op de voet gevolgd. Hij zou er niet tegen kunnen en verbaasde zich er over dat ik van zo iets niet chagrijnig werd. Geen jongen van al die prima duiven? Dat was toch om ziek van te worden? 'En dan'? reageerde ik. 'Ik krijg de hokken wel vol.' Gelatenheid, een negatieve instelling, berusten, bij de pakken neerzitten leidt zeker tot niets. Niet in duivensport en niet in het leven.

NEUZEN
Je moet positief denken. In Amerika is dat een dogma! Daar probeert men positief denken aan te leren omdat het resultaat heeft. In bedrijven, gezinnen, in alles wat je tot een succes wilt maken. En... positief denken is goed voor je gezondheid. In duivensport gebeurt dat veel te weinig. Er wordt te veel gejammerd. Te veel 'gedoemdacht.' En dat is slecht. De liefhebber kan dat missen en duivensport kan dat missen. Als het niet goed gaat moeten de ruggen gestrekt en de neuzen dezelfde richting uit. Er moet minder negatief worden gepraat en meer positief gehandeld. Aan onheil ontloop je niet door niets doen of enkel praten. Als muizen een kat in de struiken zien roepen ze eerst ook geen praatgroep bijeen maar ze nemen actie. In dit geval de benen. Geloven, een positieve instelling. Daar gaat het om. Mensen die ergens in geloven en positief zijn ingesteld worden vanzelf actief. Dat zijn de mensen die het maken. Niet gelovige negatieve stilzitters maken het niet. Die belanden in een neergaande negatieve spiraal waar ze nog moeilijk uit komen. Goede voorzitters zijn geen voorzitter geworden om tegen de familie te kunnen zeggen dat ze voorzitter zijn. Goede voorzitters nemen initiatieven, komen in actie.

CREDO
Ondernemers wordt daar voorgehouden dat het gezegde 'eerst zien dan geloven' je in deze tijd geen stap vooruit helpt. Het is omgekeerd: Eerst geloven dan zien! Eerst geloven betekent een positieve benadering. Iets waarin je niet gelooft kun je niet overdragen. Als je niet in duivensport gelooft als prachtige vrije tijdsbesteding kun je die ook niet als zodanig uitdragen. Toegegeven, positief denken is in een samenleving waarin 93 procent van het nieuws dat de media spuien negatief is niet eenvoudig. Maar je hebt geen keus. Je kunt niet kiezen voor een status quo en languit in je stoel te liggen. Basis voor succes is je lekker in je vel voelen. Een mens moet zich minder instellen op het 'hebben' en meer op het 'zijn.' De wind veranderen kun je niet. Wel de zeilen bijzetten. Wanneer je niet gelooft dat het goed gaat zal het ook niet goed gaan. Zodus: Eerst zien dan geloven werkt niet. Eerst geloven dan zien wel! Benninga formuleert de succesformule tot zowat alles in de samenleving als volgt: 'Geloof. Mogelijkheden. Actie. Resultaat.' Met geloof moet het beginnen. Als we met zijn allen geloven dat duivensport de dieperik in gaat zal dat ook gebeuren. Als we echter geloven in duivensport, als we onze mogelijkheden benutten en in actie komen zal resultaat volgen. Het is bijna een wetmatigheid.

IN DUIVENSPORT
Met een positieve instelling scoor je en daar pluk je vruchten van. Negatieve elementen die je in duivensport veel tegenkomt zijn met name wantrouwen, vooroordelen, jaloezie. Die zaken leiden tot demotivatie, tegenzin, berusting. Verder is het belangrijk te weten dat zowel positivisme als negativisme aanstekelijk zijn. Als in een club 5 man tegelijk stoppen is dat geen toeval. Dat is een triomf van aanstekelijk collectief negativisme. Positief denken is geen hulpmiddel, maar noodzaak om te overleven! Het is een 'must' in onze 'hurry worry' samenleving of je gaat kopje onder. Positieve vragen krijgen positieve antwoorden, negatieve vragen krijgen negatieve antwoorden. Ik ken een voorzitter die elke vergadering begint te zaniken over het ledenverlies en dat het zo slecht gaat. Die man doet het helemaal fout. Die praat dingen aan! Stel je in je leven de vraag waarom je succesvol bent, waar je trots op kunt zijn, waarom het weer een fijne dag gaat worden. Niet waarom juist jij weer pech hebt, zeg of denk niet dat het toch weer niets gaat worden. 'Winners never quit and quitters never win' zeggen ze weer in Amerika. Vrij vertaald:

Winnaars geven zich nooit. Mensen die zich geven worden nooit winnaars.

Mijn kweek was dat jaar een puinhoop maar mijn geloof in het seizoen dat volgde was gebleven. Dit artikel zware kost? Valt mee. Lees het desnoods nog eens. Ik heb het ook enkele malen herschreven.

PARABEL
Besluiten we met een soort parabel: Twee liefhebbers verloren in een 'rampvlucht' twee van hun vijf beste duiven. De een zat in zak en as omdat hij twee goede duiven verloren had. De ander reed fluitend naar zijn werk omdat hij drie goede duiven terug had. Probeer te zijn zoals die ander. Je wordt een gelukkiger mens en beter liefhebber. En laten we eens ophouden met al dat gezanik over alles en iedereen. Bestuurders en pers voorop! Ik word daar zo moe, zo duf, zo onverschillig van.

Alle stukken gepubliseerd door Duiven.net in de rubriek "A.S. Vertelt" mogen niet vermenigvuldigd worden.
© Ad Schaerlaeckens