In het najaar staan de duivenkranten tradtiegetrouw bol van de advertenties, meer bepaald verkopingen. Ik word daar regelmatig over aangesproken. Wat ik van die verkopingen vind en men wil mijn mening weten of er kwaliteit bij zit. Meestal houd ik me op de vlakte. Bij die bellers zijn mensen met centen, veel centen soms, en het is niet aan mij zo'n verkoop te promoten of af te kraken. Liefhebbers moeten zelf maar bij de les zijn want duidelijk is wel dat de ene verkoop de andere niet is. Er zijn er die totaal niets voorstellen.

Waar voor nietszeggende prestaties en kampioenschappen de schijn wordt gewekt dat het heel wat is. En er zijn er waar klasseduiven worden aangeboden. Want 'dat je een goede niet kunt kopen maar moet krijgen' zoals vaak wordt beweerd is natuurlijk flauwe kul. Je kunt op velerlei manieren aan goede komen. Je kunt die voor weinig geld kopen en voor veel geld. Je kunt ze krijgen, zelf kweken en zelfs kunnen die zo maar aan komen vliegen.

NIET WAAR
Dat successen, en daarvoor heb je allereerst goede duiven nodig, met geld af te dwingen zijn, is niet waar. Voorbeelden te over van liefhebbers die fortuinen in duiven investeerden maar geen stap verder kwamen. Dat de een zo veel meer succesvol is dan de ander en er tussen de betaalde prijs en kwaliteit in duivensport weinig of geen verband bestaat maken het fenomeen verkopingen interessant. Want mag je van een dure auto meer verwachten dan van een goedkope, in duivensport gelden andere normen. Een duif die voor een habbekrats werd gekocht omdat niemand die wilde, kan evengoed zijn als de zoon van een 'Gouden Koppel' waarvoor een maandsalaris werd neergeteld.

'GOUDEN KOPPELS'
Biedt geen enkele duif garanties dan heb je met jongen van bewezen goede natuurlijk wel meer kans. Zo herinner ik me de verkoop van Leen Suiker uit Dongen, lang geleden alweer, nog goed. De twee duurste duiven, het waren ook de twee beste, verhuisden naar liefhebbers uit Goirle en Kaatsheuvel. Ze deden er een gouden zaak mee. Maar dat betrof duiven die al wat bewezen hadden en ongetwijfeld hadden ze ook geluk. Ik ben al te lang liefhebber om te weten dat je niet zonder geluk kunt. Je vergroot wel je kansen met duiven die meerdere goede broers of zusters hebben. Probleem is echter dat er van zulke zo weinig zijn. Van mijn geloof in koppels die alleen maar goede geven ben ik na vele jaren duiven spelen afgevallen.

DE MENS
Hoewel alle vergelijkingen mank gaan wil ik wijzen op bekende sportmensen. Hoeveel getalenteerde wielrenners, tennissers, voetballers enzovoorts hebben broers met dezelfde kwaliteiten? Wat ik bedoel werd destijds geïllustreerd door Michel Indurain. Een wonderman op de fiets en fietsen doet ook zijn broer. Die lijkt op Michel als de spreekwoordelijke druppels water, alleen, als wielrenner bakt hij er niets van. Als vier broers een wiskundeknobbel hebben heb je geen enkele garantie dat dat ook met de vijfde broer zo zal zijn. Zo simpel lijkt me dat ook met duiven. Ik kan me amper voorstellen dat er iemand is die slechter kan tekenen dan ik. Of het moet mijn vrouw zijn. De zoon blinkt op school in een ding uit: Tekenen.

AANRADERS
Terug naar verkopingen. De eerder aangehaalde logica volgend lijken volgende verkopingen me het meest interessant;

• Totale verkopingen. Maar dan wel op voorwaarde dat er vooraf niets is verkocht wat veelal trouwens ook niet het geval is. Ook verkoopleiders, de meer serieuze althans, gaan prat op een goede reputatie.
• Verkopingen van een volledige ronde jongen. Jongen bieden weliswaar minder perspectief dan bewezen vliegers maar 'gaan' veelal goedkoper.
• Totale verkopingen 'in bis' zoals dat heet. Dat zijn weliswaar geen totale verkopingen maar als het spel correct gespeeld wordt komen wel alle duiven onder de hamer.
• Verkopingen met duiven ouder dan.

AFRADERS
Zelf zal ik niet naar volgende verkopingen gaan:

• Gedeeltelijke verkopingen om gezondheidsredenen. Hoewel het verbazingwekkend is hoe heilzaam zo'n verkoop in het verleden op sommigen heeft gewerkt op de gezondheid (binnen de kortste keren hadden ze meer duiven dan ooit), komt het voor dat mensen het omwille van hun gezondheid kalmer aan moeten doen. Maar ook bij deze heb ik mijn bedenkingen.Omdat men niet mag verwachten dat ze de mindere duiven behouden en de beste weg doen. Zo'n menslievendheid kan men van niemand verwachten.
• Gedeeltelijke verkopingen wegens 'een teveel van het goede' moet je ook niet serieus nemen. Niemand heeft goede te veel, zelfs de grootste kampioen niet. Denk anders van zo'n man zijn tien beste duiven weg en vraag de resultaten op van zijn elfde beste. Dan weet je het meteen.
• Gedeeltelijke verkopingen wegens verhuis, afbraak van de oude hokken, inkrimping wegens zakelijke beslommeringen enzovoorts moet je ook mijden.

Hier weer hetzelfde verhaal: Alleen een dwaas verkoopt zijn beste en meestbelovende duiven en behoudt de tweede garnituur.

KRETOLOGIE
Een gevaar voor vooral de beginnende liefhebber zijn de termen die bij veel verkopingen worden gebezigd. 80 duiven in een verkoop en 80 goede? Als je sommige verkoopprogramma's leest of verkopers hoort kakelen wordt wel die indruk gewekt maar het is natuurlijk te belachelijk voor woorden. Er zijn er die onder elke duif wel een of andere kreet zetten:

"Een wissel op de toekomst."

"Met deze kun je niet mislukken."

"Een versterking voor elk hok."

'Uw laatste kans om U kampioen te kopen.'

Allemaal flauwe kul.
Ook de grootte van de advertenties hebben weinig met kwaliteit te maken. Ik kwam tot dit artikel na het lezen van een Belgische duivenkrant.

DE SUPERCRACK
Als 'Supercrack' werd hij in grote koppen voorgesteld en in letters die daar nauwelijks voor onder deden werden zijn eerste prijzen opgesomd. Liefst negen in totaal.Voor zo'n duif kan een liefhebber met ambitie niet anders dan belangstelling krijgen. Maar èèn ding moest elk aandachtig lezer opvallen. Die eerste prijzen waren allen gewonnen van dezelfde lossingsplaats, Etampes, en nergens was een datum vermeld. Dat wekelijks van dezelfde lossingsplaats gevlogen wordt kàn. In België maar niet in Nederland. En het betrof wel een Nederlandse duif. Het toeval wil dat in de buurt van de eigenaar van de Supercrack een kennis van me woont. Bij hem werd navraag gedaan. Hij kende de liefhebber in kwestie ('prima duiven') maar van die Supercrack had hij nooit gehoord. Hij zou een en ander natrekken. En wat bleek? De duif had die negen eerste prijzen gewonnen op twee vluchten. En daarmee was het misschien nog wel een goede maar geen super. De 'Supercrack' is verkocht aan een Taiwanees. Waarschijnlijk iemand die veel centen combineert met een forse dosis naiviteit. Die geen kennis had wonen in de buurt van de verkoper.

VISSER
En over Taiwanezen gesproken, hier komen er ook wel eens. Niet veel, maar ze komen. Gewapend met de onvermijdelijke camera en een hoop papieren. Waren die papieren uitslagen dan zou ik het nog kunnen begrijpen maar het zijn stambomen. En wat je dan ziet is om spontaan haaruitval van te krijgen. Ik heb enkele kopieën gemaakt maar van mijn voornemen die wereldkundig te maken heb ik afgezien. Anders ligt er straks weer een bom onder mijn bed. Dat er wat afgesjoemeld wordt blijkt ook uit het voorbeeld van die 'bemiddelaar'. Die had in Taiwan een reputatie als 'Janssenman' maar nu is hij door de mand gevallen. Wat hij deed? In Arendonk duiven kopen bij iemand die ook luistert naar de naam Janssen, alleen woonde die niet in de Schoolstraat. De man is niet te pakken. Die heeft niet eens een advocaat nodig als een van de gefopten hem ooit aan zou klagen. En zo vangt hij in een ver land meer argeloze en beginnende liefhebbers in zijn netten dan de doorsnee visser vis.

SAMENGEVAT:
Verkopingen horen bij de sport, de verkoopleider doet wat van hem verlangd wordt, de waar aanprijzen, en je kunt op verkopingen wel degelijk aan goed materiaal komen. Maar je moet wel attent zijn, realist ook. Onder alle duiven zit meer kaf dan koren, dus worden er oneindig meer slechte dan goede duiven geboren en ook verkocht. Een adverteerder moet waar kunnen maken wat hij beweert. De wet schrijft dat voor. Maar dat geldt niet voor duivensport. En besef ook dat een stamkaart evenveel waard is als de man die die schreef.

- Einde Supercrack -

Alle stukken gepubliseerd door Duiven.net in de rubriek "A.S. Vertelt" mogen niet vermenigvuldigd worden.
© Ad Schaerlaeckens